Праграмны змест:

-праз гульнёвую дзейнасць пазнаёміць з беларускім народным адзеннем і далучыць  да нацыянальнай культуры.

Матэрыял: ільняныя сурвэткі, беларускае адзенне, вырабы беларускіх умельцаў

Выхавацель:

Нас сёння ў госці запрашаюць Ясь і Яніна, з якімі ўчора вы  пазнаёміліся.

Паглядзіце ў наш куток.

 Хата тут  прыбрана:

 памыта падлога,

Абрусам куфэрак засланы.

Вось дзяўчынка – беларусачка,

Твар румяны, белая хустачка.

А вось хлопчык – беларус

У яго валасы светларусыя.

Вельмі дужыя, ганарыстыя,

Мары ў іх чыстыя.

Выхавацель:

Ясь і Яніна хочуць вам паказаць сваё адзенне. Паглядзіце,калі ласка.

У што апранута Яніна?

- Фартух, кашулю вышывала,

Кветачкамі аздабляла.

Паглядзіце якая ў яе цудоўная спадніца, на ёй беларускі ўзор. Спаднічку, фартушок, кашулю дачушцы вышыла матуля.

- Якое адзенне ў Яна?

- Над мужыцкаю сарочкай не адну сядзела ночку.

 - Якога яна колеру?Які ўзор на адзенні?

Бачыце, сарочкі, фатух - белага колеру. А арнамент - чырвонага і чорнага колеру. Чырвонага колеру павінна быць больш, таму што ён азначае жыццё, радасць, весялосць. У старадаўнія часы людзі верылі, што чырвоны колер нібыта засцерагае ад злых духаў і надае моц і дужасць рукам у працы. А чорны – гэта  колер гора і смутку.

Што сёння новае вы бачыце ў нашым пакоі?

 Мае любыя дзеці, я прынесла вам чароўны куфэрак. Раней людзі на ім спалі, а яшчэ калісьці менавіта ў такіх куфэрках людзі захоўвалі  скарбы. Толькі гэта не залатыя вырабы, а ў ім знаходзяцца каштоўныя ўпрыгожванні.

Давайце хорам скажам:

1-2-3 куфэрак адчыніся! І што ж мы тут бачым?

 (розныя сурвэткі, саматканыя дываны, спаднічку, фартушок, кашулю; сарочку для хлапчука. Давайце бліжэй разгледзім узор.

А зараз  мы з вамі прымерым гэта адзенне на хлопчыка і дзяўчынку.

Выхавацель:

Жылі ў в. Палойнікі Міронавы, Яніна Рабертаўна і Аляксандр Васільевіч. Народныя ўмельцы. Аляксандр Васільевіч — валеншчык, знакаміты на ўсю акругу. Любую мужчынскую сялянскую працу ён умеў рабіць: кошык спляце, воз змайструе і дудачку выража (ёсць у музеі яго вырабы). У пару яму і Яніна Рабертаўна: не было такой жаночай работы, якую б яна не ўмела рабіць — і прала, і ткала, і вязала.

 Помняць людзі і валенкі  Чугунова Пятра Пракопавіча.

Глядзіце, якія цудоўныя рушнікі таксама знаходзяцца ў нашым куфэрку.

Пабялеюць рушнікі

На травіцы ля ракі.

Выйшлі з іх рушнікі

Рушнікі – веселячкі.

Хто іх мову разумее,

Па нітачках чытаць умее –

Пра жыццё людзей раскажуць,

На малюнку ўсё пакажуць.

-Раней людзі на рэчцы іх мылі, пранікам, каб яны пабялелі.

У нашым музеі ёсць калекцыя ручнікоў, якія выраблены мясцовымі жанчынамі яшчэ ў пачатку 20 стагоддзя. Знаўцы этнаграфіі «прачыталі» ўзоры маскалёў на двух ручніках. На адным убачылі грэцкі ўзор на карунках. А вось падораны ручнік выхавальнікам Шабанавай Наталляй  Васільеўнай (праца яе бабулі) здзіўляе высокім майстэрствам ткачыхі. Бабуля Наталлі родам з в.Цяпіна (радзіма Васіля Цяпінскага).

- Па рушніках можна было чытаць,  які настрой быў у майстрыцы, калі яна вышывала яго. Давайце і мы з вамі паспрабуем яго распазнаць. Хто хоча распазнаць? (адказы дзяцей).

- А зараз мы з вамі крышачку пагуляем і пазнаёмімся з бел. гульнёй.

Гульня” Хустачка”

Дзеці бяруцца за рукі і ствараюць круг,у сярэдзіне “гаспадар”. Усе ідуць і прыгаворваюць:

Гаспадыня, гаспадыня,

Кідай свой кужаль,

Вясна прыйшла,

Заві нас у госці. / “гаспадыня” падкідвае хустачку ўверх, хлопчыкі імкнуцца злавіць яе.

Ну вось мы  адпачнулі, а зараз я  прапаную  размаляваць  свой рушнік, паказаўшы ў ім свой настрой(дзеці ідуць у групу маляваць)